Η νύχτα πέφτει πάνω στην πόλη σαν μαύρη κουκούλα. Τα φώτα δεν φωτίζουν, πληγώνουν. Στην άκρη μιας...

Η νύχτα πέφτει πάνω στην πόλη σαν μαύρη κουκούλα. Τα φώτα δεν φωτίζουν, πληγώνουν. Στην άκρη μιας γέφυρας, ακίνητη, στέκεται μία μοτοσυκλέτα. Τα μπροστινά της φώτα κόβουν το σκοτάδι με απόκοσμη ένταση, σαν μάτια που δεν ανοιγοκλείνουν ποτέ. Ο μοτοσυκλετιστής επάνω της έχει σιωπή και ένταση μαζί. Κράνος σκοτεινό, σώμα σκυφτό, αναπνοή μετρημένη. Κάτω απ’ το κράνος δεν υπάρχει πρόσωπο, μόνο απόφαση. Σκέψη χαμηλή, βαριά: «Η νύχτα δεν συγχωρεί. Απλώς θυμάται.»